ﺗﺄﺛﯿﺮ ﭘری بیوتیک ﻣﺎﻧﺎن اﻟﯿﮕﻮﺳﺎﮐﺎرﯾﺪ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد رﺷﺪ، ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﯽ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻻرو ﻣﺎﻫﯽ ﻗﺰل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss Wabaum, 1792) در ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺘﺮس های ﻣﺤﯿﻄﯽ

این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر عملکرد رشد، بازماندگی و مقاومت لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchs mykiss) در برابر استرس های محیطی به مدت 6 هفته انجام گرفت. شش سطح از پری بیوتیک مانان الیگوساکارید شامل 0، 0/1، 0/2، 0/3، 0/4 و 0/5 درصد در سه تکرار به جیره آغازین تجاری لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان (حاوی 50% پروتئین، 20% چربی و 21/65 مگاژول در کیلوگرم انرژی ناخالص) افزوده شد. پس از سازگاری؛ تعداد 250 قطعه لارو قزل آلا با میانگین وزنی 370 میلی گرم در هر تراف ذخیره سازی و تغذیه شدند. در انتهای دوره پرورش شاخص های رشد، بازماندگی، تغذیه و میزان مقاومت در برابر استرس های محیطی از قبیل استرس دمایی (33 درجه سانتی گراد)، پی- اچ پایین (معادل 2)، پی- اچ بالا (معادل 12) و شوری بالا (معادل 40 گرم در لیتر) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بطور معنی داری از عملکرد بهتری در خصوص رشد، بازماندگی و کارایی تغذیه را در مقایسه با گروه شاهد داشتند (P<0/05) و بهترین عملکرد در سطح 0/3 درصد پری بیوتیک در جیره بدست آمد (P<0/05). بیشترین مدت مقاومت در برابر استرس های محیطی نیز در ماهیان تغذیه شده با پری بیوتیک و بطور ویژه در سطح 0/3% جیره مشاهده گردید (P<0/05). نتایج این تحقیق نشان داد جیره های مکمل شده با پری بیوتیک مانان الیگوساکارید به میزان 0/3% جیره آغازین لارو ماهی قزل آلا می تواند در بهبود رشد، کارایی تغذیه و افزایش مقاومت در مقابله با استرس های محیطی مؤثر واقع شود.